| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 |
| 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
My-wielcy poeci,
niby współcześni, a wieczni,
patrzymy na świat oczami jutra.
Gdy w głębie wpada
świat niespokojny,
skażony ogniem i pyłem wojny...
zostaje pusta plama.
Nie do pojęcia
trudy tej ziemi,
mimo że jutro ma być lepsze,
to brak nam perspektyw.
Zatopmy te lądy
niewarte przetrwania,
postawmy krzyżyk
powołania.
Ostatnie dwa dni minęły mi bardzo szybko... zpstawiły tylko łzy i tęsknote. Mój dziadek zawsze mówił, że jak kocha to poczeka. Ja czekam tutaj na Ciebie i będe czekać... Tak jak powiedziałeś: "nie będzie tak zawsze". Nie zawsze będziesz musiał wsiadać do pociągu i zostawiać mnie samą na dworcu. Bardzo przeżyłam nasze wczorajsze rozstanie... najgorsze było to gdy stałeś w drzwiach pociągu i patrzyłeś na mnie. Nie wiedziałam co wtedy robić. Czy krzyczeć żebyś ze mną został? Czy odejść, żeby ulżyć sobie.. i Tobie? Czy jechać razem z Tobą na przekór wszystkim? A potem uczucie obcości, wrażenie że nic nie warto robić, niechęć do wszystkiego. Wieczorem oczy smae kleiły mi się od braku snu, ale nie chciałam zasnąć, bo wiedziałam, że już nie przytulisz mnie na dobranoc. Dzsiajeszy ranek, telefon do przyjaciółki. Asia spała, nie chciałam jej budzić... niech ma spokój chociaż podczas snu. Zaraz chyba musze wyjść, bo czuję, że się duszę... powietrze bez Ciebie stało się takie ciężkie, aż nie chce mi się oddychać...
Byłeś tu blisko mnie
Na odległość snu
Dotyk ust
Gdy szczęście długo trwa
To na przekór w nas kiełkuje wolno strach
Ja tak czułam
Czułam
Że to co piękne skończy się
Od kiedy nie ma cię
Wolniej płyną dni
Ołowiany czas rani mnie
Od kiedy nie ma cię
Mój maleńki świat
Stracił wiarę w to że jest
Dzień ma blask oczu twoich
Nie przespana noc
Zapach twój
Oddycham tobą i każda myśl to ty
Modlę się byś znowu był
To tak boli
Boli gdy wraca magia naszych chwil
Od kiedy nie ma cię
Wolniej płyną dni
Ołowiany czas rani mnie
Od kiedy nie ma cię
Mój maleńki świat
Stracił wiarę w to że jest
Na serca dnie troski śpią
Śpi niepokój w każdym z nas
Gdy zbudzi się chcę mieć
Obok twojej moją twarz
Od kiedy nie ma cię
Wolniej płyną dni
Ołowiany czas rani mnie
A kiedy zjawisz się
Nie oczekuj słów
Wielkie szczęście nieme jest...
Wakacje... wakacje... wakacje. Już minęła ich większa połowa. Przezyłam jedne z najbardziej szalonych rzeczy w moim życiu. Nie żałuje ani sekundy spedzonej w cudownym, doborowym towarzystwie. Nie żałuje tego, że w krótkim czasie zaufałam pewnym osobom. Szalone noce pozwoliły mi się w pełni otworzyć i pokazać granice mojego debilizmu :P W rzeczywistości chciałabym, aby te wakacje nigdy się nie skończyły, abym mogła zostać z moimi najlepszymi przyjaciólmi na zawsze i już nigdy się z nimi nie rozstawać. Dzieki nim przeżyłam trudne dla mnie chwile i mimo ciężkich dni potrafiłam się uśmiechać. Mam wrażenie, że już wiem co to przyjaźń,miłość, poswięcenie. Wiem, że aby zaskarbić sobie przyjaźń musze być otwarta i mimo trudnych do przełamania lodów muszę ufać ludziom, zwłaszcza tym, którzy się do mnie usmiechają. Teraz wiem, że w pełni żyję. Mam osoby, którym mogę powiedzieć, że mi źle, do których mogę się przytulić, wypłakać, ale także wyśmiać oraz porozmawiać na tematy tabu. Nie będę nikomu dziękować, bo za przyjaźń i miłość się nie dziękuje, tylko należy odwzajemnic się tym samym. Myslę, że udaje mi sie to, wkładam wiele serca w szczere rozmowy i mam nadzieje, że moi przyjaciele to zauważają. Chciałabym jedynie pozdrowić: Asie, Patrycje i Agnieszke... a także moje Słońce bez którego mój świat płacze =****