| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 |
| 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Mój dom, tam gdzie hula wiatr
i moja dusza w dzwonie gra,
spokój mój na wieki trwa,
wszystko moje swój sens ma.
Moje drzewo rośnie, usycha umiera.
Bezsennośc w moim śnie sie zawiera,
spragniony mej wody nabiera,
moja dusza twój smutek zabiera.
Moje myśli nie chcą stąd zniknąć,
gdy usta me klną po trzykroć
i chcę, by duma moja mogła błysnąć,
by do mojego świata przywyknąć.
Moja niepowtarzalność przerosła mnie całą, jestem jak wybryk... tak szara w tłumie, ale jednocześnie tak wyróżniająca. Natura, tworząc mnie zapragnęła zaszaleć, pobawić się swoimi umiejętnościami. Stworzyła potwora, potwora, którym jestem ja. Cicha woda.....niee. Wybryk natury, coś o czym nigdy nikt nie śnił... czego żaden człowiek nie potrafił wymyślić i nie potrafi wytłumaczyć jak coś takiego potrafiło zaistnieć. Jestem jak czarna biel, jak zimny ogień... zaskakuję, pżerażam....przyzwyczajam do siebie....i zmieniam się w białą czerń, gorący lód i znów przekręcam ludziom w głowach...i znikam...